پک 4جلدی قرآن، مفاتیح، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه

توضیحات

پک 4جلدی قرآن، مفاتیح، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه

آثار دورى از ياد خداوند

همانگونه كه «ذكر الهى» منشأ آثار و بركات فراوانى است، دورى از ياد خداوند نيز پيامدهايى را به دنبال دارد كه به برخى از آن ها اشاره مى شود:

«وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ…»
مانند كسانى كه خدا را فراموش كردند نباشيد كه خدا نيز آنان را به خودفراموشى دچار ساخت.
و در آيات ديگرى نيز به اين مسأله «خود فراموشى» اشاره شده است.
«نسيان» مصدر فعل «نسوا» است، به معناى زايل شدن صورت معلوم از صفحه خاطرات، البته بعد از آنكه در صفحه خاطر نقش بسته بود، اين معناى اصلى «نسيان» است ولى در استعمال آن توسعه داده اند و در مطلق روگردانى از چيزيكه قبلاً مورد توجه بوده نيز استعمال مى شود.
در حقيقت فراموشى خداوند، ترك شكر «ذكر الهى و ترك طاعت در بندگى را نيز به همراه دارد»، زيرا از يكسو فراموشى پروردگار سبب مى شود كه انسان در لذات مادى و شهوات حيوانى فرو رود و هدف آفرينش خود را به فراموشى بسپارد و در نتيجه از ذخيره لازم براى فرداى قيامت غافل بماند.
از سوى ديگر فراموشى خدا، همراه با فراموش كردن صفات پاك اوست كه هستى مطلق و علم بى پايان و غناى بى انتهاى از اوست و هر چه غير اوست وابسته و نيازمند به ذات پاكش مى باشد و همين امر سبب مى شود كه انسان خود را مستقل و غنى و بى نياز شمرد و بر نفس خود اعتماد كند، با اينكه بايد به پروردگارش اعتماد نموده و از او ترسان و به او اميدوار باشد.
و اينها همه عامل اصلى فسق و فجور و بلكه اين خود فراموشى بدين مصداق و خروج از طاعت خداست ولذا مى گويد «اولئك هم الفاسقون»

«وَمَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمَانِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ»
و هر كس از ياد خدا رويگردان شود شيطانى براى او مى گماريم تا همنشين او شود.

«وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِى فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى»
و هركس ازياد من رويگردان شود، زندگى (سخت) و تنگ خواهد داشت و روز قيامت او را كور وارد محشر مى كنم.

«وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِى نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنْ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُنْ مِنْ الْغَافِلِينَ»
پروردگارت را در دل خود، از روى تضرع و خوف، آهسته و آرام، و صبحگاهان و شامگاهان ياد كن و از غافلين مباش.
مراد از «غفلت» در آيه شريفه بى توجّهى است كه در اثر دورى از ذكر الهى به انسان دست مى دهد و مقصود از غفلت در بيشتر آيات غفلت غير معذور و مذموم است.
در تعاليم پيشوايان دين و در روايات ائمه طاهرين(ع) نيز، از غفلت انسان نهى شده است از جمله:
قال الصادق(ع): «ان كان الشيطان عدواً فالغفلة لماذا و ان كان الموت حقاً فالفرح لماذا»
اگر شيطان دشمن شماست پس غفلت از حقايق و واقعيات براى چرا و اگر مرگ حق است پس خوشحالى شما براى چيست!؟